Een persoonlijk verhaal
Afscheid nemen van een dierbare hoe doe je dat?
Afscheid nemen is moeilijk. Ons leven bestaat uit een constante aaneenschakeling van personen leren kennen en afscheid nemen.
Korte ontmoetingen zoals voor het werk of als u op vakantie bent. Langere ontmoetingen als jarenlange vriendschappen en levenspartners. En levenslange ontmoetingen zoals ouders, broers en zussen en familie.
Mijn vader is recent overleden. Hij was 88 jaar. In zijn jongere jaren actief als scheidsrechter bij het voetballen, vertegenwoordiger en veel op de weg. Een lieve zorgzame man, die veel van zijn familie hield.
Hij verloor zijn vrouw, mijn moeder, door een plotseling ongeval. Zij was 54, hij 57.
Als 28-jarige lijkt 54 jaar oud. Toen ik 54 jaar werd besefte ik pas hoe jong mijn moeder was. Hoe actief je nog bent als je 54 jaar bent. Eigenlijk ben je pas net over de helft.
Hoe ging mijn vader om met zijn verdriet?
Hij was verslagen. Het was volledig onbegrijpelijk wat er was gebeurd. Als familie deden we wat er doen was. Het ongeluk gebeurde in het buitenland. Alles regelden we. We ontvingen veel steun van de mensen om ons heen. Familie kwam van over de hele wereld om bij ons te zijn. We hebben gelachen en gehuild. Mooie herinneringen opgehaald en gevreesd voor de toekomst. Hoe moet het nu verder? Zonder vrouw, zonder moeder…
Alle plannen, die waren gesmeed vielen in duigen. We moesten onszelf opnieuw uitvinden.
Het gedwongen afscheid nemen van een dierbare is zo moeilijk. Het maakt niet uit of de geliefde persoon door een ongeluk of door ziekte overlijdt. Het gevoel van machteloosheid is enorm. Waarom deze persoon? Waarom dit echtpaar, dat zoveel van elkaar hield? Je blijft met zoveel vragen zitten.
Het “bijzondere” (om het maar een naam te geven) aan een plotselinge dood door ongeval is dat de persoon nooit oud wordt. De persoon blijft in gedachten zoals hij of zij was. Helaas kun je bij een plotseling overlijden geen afscheid nemen. Dit in tegenstelling tot het overlijden door ziekte. Het zien lijden van een geliefde persoon is vreselijk en is iets wat men nooit meer vergeet, maar men heeft wel de kans afscheid van elkaar te nemen en alles te zeggen wat nog gezegd moet worden.
Kun je eigenlijk wel afscheid nemen van een dierbare?
Mijn persoonlijk antwoord is nee. En ik geloof ook niet dat het nodig is om afscheid te nemen van een dierbare. Fysiek natuurlijk wel, maar mentaal, nooit.
Je gaat verder met je leven, ook al is het nooit meer hetzelfde als “daarvoor”. Sommigen praten in gedachten verder met de dierbare persoon, anderen storten zich in hun werk en proberen de pijn weg te stoppen.
Er zijn geen regels, normen of waarden die men kan volgen als een dierbare overlijdt. Er is geen handleiding die men kan volgen. Het maakt niet uit of de familie groot of klein is, uiteindelijk ben je alleen met je eigen verdriet, je emoties, gedachten en herinneringen.
Door de dood van mijn vader zijn we in contact gekomen met Juwelier Jos en Memorie Sieraden. Mijn zus en ik vonden zijn website Memorie Sieraden, nadat we gehoord hadden dat het mogelijk was om assieraden te laten maken. Een idee dat mij direct aansprak. Zo kon ik ook nog iets fysieks van mijn vader bij me dragen. Twee dagen voor de Kerst in 2019 zijn we naar de winkel in Gouda gereden en hebben alle twee een asring uitgezocht. Later is daar voor mij nog een hanger met de vingerafdruk van mijn vader bij gekomen.
Deze sieraden zijn voor mij een troost en een houvast. Mijn manier om met het afscheid van mijn vader om te gaan. Te weten dat een klein stukje van hem altijd bij mij is.
